Στην υγειά της κάθε μέτριας και μετρίου που δεν εκτίμησε ποτέ.

Είναι περίεργο να λυπάσαι τώρα, τώρα που έχασες αυτό που τόσο πολύ ήθελες άλλα που τόσο πολύ αφήνεις πάντα πίσω σου.

Που λαχταρούσες, που επιθυμούσες, που ήθελες τοσο πολύ, το άφησες να φύγει Γιατί πάντα προτιμούσες τα όμορφα από τα αληθινά.

Γιατί σίγουρα θα αναρωτιέσαι αν αυτό που πέρασε δίπλα σου ήταν αστείο ή εσύ κάτι δεν έκανες καλά.

Γιατί σίγουρα θα νοσταλγείς αυτό το άτομο που άφησες να φύγει ενώ είχες περάσει τόσο όμορφα μαζί του έστω και σε πρώτο στάδιο, τώρα πλέον θα το έχεις μόνο σαν ένα όνειρο να θυμάσαι. Θα νοσταλγεί σε όλα αυτά που δεν κατάφερες να κρατήσεις γιατί δεν μπόρεσες να κρατήσεις, γιατί όπως σου είπα ήθελες κάτι ομορφο πάρα αληθινό.

Μετανιώνεις γιατί αυτός ο άνθρωπος είχε αισθήματα να δώσει, δεν ήθελε ποτέ του να περάσει την ώρα του παρά μόνο να είναι μαζί σου για πάντα, αυτό το για πάντα εσύ το έχεις χαρακτηρίσει ως στιγμές περνώντας καλά στο τώρα μη σκεπτόμενος το κάθε αύριο.

Γιατί αυτό το άτομο δεν το άφησες ποτέ να έρθει δίπλα σου, να σε φτάσει, γιατί αυτό το άτομο ήταν πολύ μεγάλο για εσένα που τώρα αυτοχαρακτηρίζεσαι μέτριος η μέτρια.

Για ποτέ σου δεν κατάφερες να γνωρίσεις την πραγματική ευτυχία, Γιατί τα δεδομένα που σου έδωσαν, πίστεψε με ήταν πάρα πολλά, δεν κατάφερες ποτέ σου να τα αξιοποιήσεις.

Γιατί αυτό το άτομο όταν κατάλαβε ότι δεν είσαι για κάτι παραπάνω, όσο αληθινό άτομο και αν ήταν δεν θα μπορούσε να σου προσφέρει την ευτυχία που ζητούσες γιατί πολύ απλά δεν ήξερες τι είναι ευτυχία και δεν ήξερες τι ακριβώς ζητάς, γιατί αυτό το άτομο αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από εσένα λέγοντας σου ψέματα, κάτι που δεν θα το έκανε ποτέ, για σκέψου όμως αναγκάστηκε να το κάνει για πρώτη φορά για εσένα, για να είσαι εσύ καλά, για να είστε και οι δυο σας καλά.

Γιατί αυτό το άτομο ήταν υπερβολικά πολύ για εσένα, μπορούσε να σου προσφέρει τόσα πολλά πράγματα αλλά εσύ δεν μπορούσες να πιστέψεις καν ότι υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα, γιατί αυτό το άτομο ήταν αληθινό κι εσύ είχες μάθει μέσα στο ψέμα σου και δεν εκτίμησες ποτέ και τίποτα.

Για ποτέ του δε σου ζήτησε κάτι παραπάνω από όσα είχες και απ’ όσο μπορούσε αυτός να προσφέρει αλλά κι εσύ, γιατί σε αυτά τα πράγματα υπάρχει η αγάπη, η εκτίμηση, ο αλληλοσεβασμός, και να προχωράμε μαζί για το σήμερα αλλά και για το αύριο.

Γιατί όλοι θέλουμε την ανάγκη του ενός για τον άλλον κι εσύ ποτέ σου δεν καταφέρεις να κρατήσεις αυτόν τον άνθρωπο, δεν τον πίστεψες και αναγκάστηκε να φύγει, να σου φύγει μακριά.

Γιατί ποτέ σου δεν έδωσες την παραμικρή προσοχή και σημασία σε αυτό το άτομο και ας ήξερες πως είναι αληθινός και ότι μόνο αυτόν θέλεις, γιατί προτίμησες για άλλη μια φορά να μείνεις με τα ωραία και όχι με τα αληθινά.

Γιατί πάντα επιθυμούσες το πολύ αλλά μια ζωή είχες δίπλα σου το λίγο και το μέτριο, όταν βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος να στο προσφέρει ποτέ σου δεν το πίστεψες γιατί ποτέ σου δεν είχες νιώσει έτσι, έχασες λοιπόν την ευκαιρία για να μάθεις την τελειότητα να μάθεις κάτι το οποίο για σένα δεν ήταν ποτέ στα σχέδιά σου γιατί δεν ήξερες ότι υπάρχει, γιατί δεν το είχες φανταστεί ποτέ.

Γιατί τώρα που το έχασες αυτό το άτομο θα το έχεις για πάντα μέσα στο μυαλό σου, θα σκέφτεσαι τις άχαρες για εσένα όμως όμορφες στιγμές και θα βασανίζεις το κεφάλι σου ξέροντας ότι έχασες κάτι το πολύ καλό, κάτι που θα μπορούσες να ήσουν μαζί του σήμερα αλλά και στο μέλλον, ένα μέλλον που ποτέ σου δεν κοίταξες, είσαι μόνο για το σήμερα.

Και όπου χάρισες την καρδιά σου μην το μετανιώνεις, δεν πήρες αυτά που ηθελές αλλά το ήξερες κιόλας πως δεν θα τα έπαιρνες γιατί άφησες το σπάνιο να σου φύγει, στην υγειά σου λοιπόν και στην υγειά όλων των χαμένων ευκαιριών που είχες.

Επιμέλεια κειμένου Μαρία Πρωτοψάλτη και Δήμητρα Αυγέρη

trelanenos.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *