Όσα πλάνα και να κάψεις, αν δεν κάνεις το σωστό, προκοπή δεν θα δεις.

Μπορεί να σπας το κεφάλι σου μέρα νύχτα για να δεις τι θα κάνεις για να πετύχεις το σκοπό σου

Αλλά στο τέλος θα δεις ότι η μόνη λύση ήταν η πιο απλή, ήταν αυτό που ξεκαθαρίσαμε από την αρχή.

Ορισμένες φορές θέλουμε να πετύχουμε κάτι και καταστρώνουμε σχέδια περίπλοκα ούτως ώστε να το φέρουμε στα μέτρα μας και να πετύχουμε το σκοπό μας. Κοιτάμε από δω, κοιτάμε από εκεί, σκεφτόμαστε συνέχεια περίπλοκους σκοπούς και λύσεις που για εμάς φαντάζουν σωστές, και στο τέλος κάνουμε αυτό που προσπάθησαν να μας περάσουν, ώσπου τελικά καταλαβαίνουμε πως ήταν το πιο απλό και το πιο εύκολο.

Η ξεροκεφαλιά μας θα συνεχίσει τα ίδια και ας ξέρουμε πως δεν θα βγάλει πουθενά.

Από τη μία μεριά, ο ένας θα προσπαθήσει να φέρει τον άλλον στην μεριά του επαναλαμβάνοντας τους ίδιους λάθος τρόπους, και από την άλλη μεριά ο άλλος, ενώ βλέπει ότι κάτι δεν πάει καλά και το αντιλαμβάνεται, συνεχίζει να κάνει τα ίδια.

Κάπου, σε κάποια παρακμιακή σελίδα του ίνσταγκραμ, διάβασα προς ορισμένες φορές πρέπει να σκεφτόμαστε σαν παιδιά για να βρούμε την λύση, γιατί οι μεγάλοι σκεφτόμαστε εντελώς διαφορετικά. Κάπως έτσι το διάβασα, δεν δίνω και σημασία σε τόσο παρακμιακά pages. Σημασία έχει ότι θα συμφωνήσω με το άνωθι κείμενο.

Μπορείς να αλλάζεις τα πλάνα σου καθημερινά μέχρι να τα κάψεις όλα, χωρίς να έχεις καμία απολύτως επιτυχία. Επιτέλους κάποια στιγμή θα καταλάβεις αυτό που σου είπαν από την αρχή, είναι το πιο απλό.

Μονοπώλιο και ελεύθερη αγορά δεν πάνε μαζί.

Εφόσον ο ένας θέλει μονοπώλιο και ο άλλος ελεύθερη αγορά, θα πρέπει να τα βρούν κάπου στη μέση. Πρέπει να συμβιβαστούν και οι δύο για να μπορέσουν να συνυπάρξουν. Εκείνος που ζητάει μονοπώλιο θα πρέπει να καταλάβει πως δεν μπορεί να αλλάξει τον άλλο που θέλει ελεύθερη αγορά, εφόσον επιθυμεί την συνεργασία τους, θα πρέπει να το συζητήσουν να βρουν μία άκρη.

Εάν όμως η μια πλευρά έχει κατεβασμένα τηλεφωνα, κοινώς παρωπίδες, δεν θα είναι εύκολο για περαιτέρω συνεννόηση, αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν επιθυμεί περαιτέρω συνεννόηση, κλείνοντας την συζήτηση εδώ.

Το μεγάλο πρόβλημα στο όλο θέμα είναι η πίεση χρόνου. Γιατί οι διαπραγματεύσεις μπορεί να κρατάνε μήνες… αλλά μην ξεχνάμε ότι υπάρχουνε παράγοντες που επηρεάζουν τις διαπραγματεύσεις.

Οι διαπραγματεύσεις εκτός των άλλων, επηρεάζονται από τις επανειλημμένες υποχωρήσεις, τους αγώνες εκτός έδρας επί μηνών, τα έξοδα πορείας παρμένα από το απόθεμα, την ανεκτικότητα που σίγουρα η μία από τις δύο πλευρές δεν την έχει βλέποντας ορισμένα πράγματα, και το βασικότερο, περνώντας οι μήνες οι διαπραγματεύσεις χάνουν το νόημά τους με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να έρθει το αναπόφευκτο.

Ακόμα και μετά από όλη αυτή την κατάσταση ίσως να υπάρχει μια μικρή ακόμα ελπίδα.

Το σωστό τώρα πλέον είναι να μην πιέζουμε τον χρόνο, κάτι που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα χωρίς να φέρει σωστό αποτέλεσμα.

Ο παράγοντας ψέμα, επηρεάζει.

Εκεί είναι που τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα, τότε είναι που θέλεις να πείσεις τον άλλον ότι κάνεις προσπάθειες ενώ στην πραγματικότητα συνεχίζεις τα ίδια τα δικά σου. Θα του πεις ότι όλα είναι σχεδιασμένα για να βρείτε την μέση λύση, ενώ εκείνος θα δει ότι αν ήταν σχεδιασμένα μόνο από εσένα, θα είχε καλός, αλλά δυστυχώς στη μέση μπαίνουν και άλλοι, άσχετοι, οι οποίοι δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν τίποτα εάν ήταν έτσι όπως τα έλεγες. Δυστυχώς εκείνοι γνωρίζουν και πράττουν.

Καταλήγοντας, μόνο ο χρόνος θα δείξει τι θα γίνει (και αυτό σε κάποιο παρακμιακό το διάβασα) Και σίγουρα, εάν οι δύο πλευρές είναι να τα βρουν, αυτό θα γίνει όσο χρόνο και αν χρειαστεί, εάν όμως ο ένας εκ των δύο επηρεαστεί από το χρόνο, τότε μπορεί να συνεχίσει να τα βρει με άλλη εταιρία.

Το σίγουρο είναι ότι δύο καλές και μεγάλες εταιρίες ακόμα κι αν δεν τα βρουν, υπάρχει ελπίδα να κάνουν κάτι μεγαλύτερο στο μέλλον.

Κείμενο: Ντίνος Κ.